Przejdź do:
Objawy i przebiegZespół wrodzonej różyczki jest zbiorem wad wrodzonych u dziecka, którego matka zachorowała po raz pierwszy na różyczkę w ciąży. Częstość występowania wrodzonego zakażenia płodu zależy od okresu ciąży, w którym doszło do zakażenia. Jest tym większe im wcześniejszy jest etap ciąży. Gdy do wiremii u ciężarnej doszło po 22 tygodniu ciąży płód nie jest z reguły zagrożony.
Objawy i przebieg różyczki wrodzonej
Objawy zależą od tygodnia ciąży, w którym doszło do zakażenia.
Do objawów trwałych zaliczają się:
- wady serca, oczu (zaćma, małoocze, zez, jaskra), mózgu (małogłowie), słuchu (np. głuchota),
- niedorozwój zębów,
- hipotrofia wewnątrzmaciczna,
- opóźnienie wzrastania.
Przejściowo po urodzeniu może wystąpić hepatosplenomegalia (powiększenie watroby i śledziony), żółtaczka, plamica, powiększenie węzłów chłonnych, zapalenie opon mózgowo – rdzeniowych. Późne objawy różyczki mogą ujawniać się od 2 do 20 roku życia.
Najniebezpieczniejsze jest zakażenie w pierwszych tygodniach, co skutkuje zwykle obumarciem płodu i poronieniem. Gdy do zakażenia dojdzie w I lub II trymetrze ciąży skutkiem są z reguły rożne wady wrodzono. Są one tym rozleglejsze im płód jest młodszy. Rokowanie w różyczce wrodzonej jest złe. Śmiertelność dotyczy >15% przypadków.
Zakażenie kobiety ciężarnej jest bardzo niebezpieczne dla płodu, dlatego tak ważne są szczepienia ochronne. Kobiety planujące ciąże dotąd nieszczepione powinny to zrobić min. 3 miesiące przed ciążą. U dziecka z zespołem różyczki wrodzonej ważna jest intensywna współpraca z szeregiem specjalistów z dziedzin pediatrii, okulistyki, laryngologii, kardiochirurgii, neurologii.
