Ważna w tej sytuacji jest odpowiednia opieka lekarska. Badania wskazują, iż bardzo duże znaczenie dla kolejnych ciąż ma pierwsza ciąża. Kobiety które nie mają jeszcze dzieci lub te które urodziły już jedno bez powikłań, są w grupie 5% ryzyka poronienia. Kobiety, których pierwsze ciąże kończyły się niepowodzeniem, są w grupie podwyższonego ryzyka poronienia, które wynieść może aż 20%. Poronienia nawracające dotykają około 1% kobiet i mówi się o nich kiedy nastąpiły 3 i więc utraty ciąż po sobie, jednak w praktyce już dwa następujące po sobie poronienia pozawalają mówić o poronieniach nawracających.

W takiej sytuacji oboje rodzice powinni poddać się badaniom genetycznym oraz odbyć konsultację genetyczną. W przypadku poronienia należy podjąć działania w celu zbadania zarodka. Ważna jest również ocena narządów płciowych za pomocą ultrasonografu (USG). Pozwala ono na wykrycie wad macicy, będących również powodem poronień. Wykonywane są również badania immunologiczne określające zarówno czynniki autoimmunologiczne jak i alloimmunologiczne. Kolejnym krokiem jaki powinien zostać podjęty to badania hormonalne określające stężenie progesteronu w II fazie cyklu. Zbyt niski poziom progesteronu może utrudnić zarówno implantacje zarodka jak również zaburzyć rozwój wczesnej ciąży. W przypadku poronień sporadycznych ważne jest określenie ryzyka obecnej ciąży.

Dlaczego poronienia są tak częste?, fot. pantherstock

W sytuacji poronienia zagrażającego kluczowe znaczenia ma oszczędny tryb życia (w szczególności do czasu ustania niepokojących objawów, mogących doprowadzić do poronienia). Stosowane są czasem leki uspokajające oraz przeciwbólowe. W momencie stwierdzenia niedomogi lutealnej, podawany jest również progesteron lub jego pochodne. W związku z tym, iż stres ma ogromne znaczenie dla poronienia, konieczne jest jego zminimalizowanie. Aby ocenić w jakim stopniu poronienie jest zaawansowane, stosuje się badanie USG sondą dopochwową. W sytuacji stwierdzenia poronienia zatrzymanego lub pustego jaja płodowego, lekarz upoważniony jest do opróżnienia jamy macicy po odpowiednim przygotowaniu farmakologicznym. Po zbadaniu materiału tkankowego pobranego z macicy, po poronieniu, należy określić zmiany i stan zapalny. Na tej podstawie lekarz może omówić wskazania i przeciwskazania co do następnej ciąży, która nie powinna pojawić się wcześniej niż 3 miesiące od ostatniego poronienia.

W przygotowaniu do kolejnej ciąży duże znaczenie ma wyeliminowanie zagrożeń środowiskowych, przyjmowanie kwasu foliowego oraz rozważyć podawanie progesteronu lub jego pochodnych. [1]