Bolesne miesiączkowanie (dysmenorrhea) występuje u ok. 3%-12% kobiet, niektóre źródła podają nawet do 30%. Jest to przypadłość typowo kobieca oraz bardzo często ignorowana i bagatelizowana przez otoczenie choć dotyczy tak wielu kobiet. Warto więc dowiedzieć się nieco więcej na ten temat.
Główną dolegliwością jest znacznie nasilony ból występujący w okolicy podbrzusza oraz kręgosłupa lędźwiowego. Ból może promieniować także do odbytu, krocza oraz ud. Dodatkowo mogą wystąpić nudności, wymioty, biegunki, bóle głowy, drażliwość oraz ogólne osłabienie. Dolegliwości wystąpić mogą na kilka dni przed miesiączką, w trakcie miesiączki, a nawet kilka dni po ustąpieniu krwawienia miesięcznego. Zazwyczaj są tak uciążliwe, że wyłączają kobietę z codziennego życia na okres przypadających dolegliwości.
Bolesne miesiączki możemy podzielić na:
- bolesne miesiączkowanie pierwotne,
Charakter dolegliwości bólowych jest skurczowy, ten charakteryzują często występujące dolegliwości dodatkowe. Pierwotne bolesne miesiączkowanie występuje bez dodatkowych procesów patologicznych w obrębie miednicy takich jak: stany zapalne, mięśniaki macicy, endometrioza, wady rozwojowe, zmiany w obrębie szyjki macicy. Dolegliwość typu pierwotnego dotyczy zazwyczaj młode dziewczyny (15-20 lat.) Bolesne miesiączkowanie pojawia się w cyklach owulacyjnych, średnio po dwóch latach od pierwszej miesiączki (menarhe).
Przyczyną tej dolegliwości są zmiany w ukrwieniu i kurczliwości mięśnia macicy. Związane jest to ze zmianami aktywności prostaglandyn (wytworzonymi w nadmiarze za sprawą zaburzeń hormonalnych) i leukotrienów.
W diagnostyce uwzględnia się wywiad, badanie ginekologiczne, obrazowanie miednicy mniejszej za pomocą USG oraz w niektórych sytuacjach histeroskopię i laparoskopię.
Leczenie farmakologiczne po uprzedniej wizycie i prawidłowej diagnozie. Dodatkowo można stosować profilaktykę polegającą na diecie owocowo-warzywnej, spokojnym trybie życia, zajęciach ruchowych (gimnastyka, pływanie).