Endometrioza to powszechne, łagodne schorzenie ginekologiczne. Charakteryzuje się obecnością czynnych struktur błony śluzowej macicy poza jej jamą. Charakteryzuje się powolnym rozwojem.
Spis treści:
Endometrioza
Częstotliwość występowania szacuje się na około 2%-10%. U kobiet z zespołem bólowym miednicy oraz niepłodnością częstotliwość występowania szacuje się na 35%-50%. Schorzenie może też dotykać dziewcząt, które jeszcze nie miały miesiączki.
Nie jest znana dokładna przyczyna powstawania tej choroby. Na endometriozę chorują najczęściej:
- kobiety w wieku rozrodczym między 15 a 45 rokiem życia;
- kobiety, które miały wczesną miesiączkę, krótkie bądź długie cykle miesiączkowe;
- kobiety z niską masą ciała;
- kobiety, które obciążone są genetycznie;
- kobiety spożywające alkohol, kofeinę;
- kobiety, u których dieta zawiera związki chemiczne takie jak dioksyny, polichlorek dwufenylu i inne.
Objawy endometriozy
Objawami endometriozy są:
- bolesne miesiączki;
- głęboka dyspareunia (dysfunkcja seksualna objawiająca się odczuwaniem bólu w czasie stosunku);
- bóle w obrębie miednicy;
- niepłodność.
Jednak do postawienia prawidłowej diagnozy oraz wdrożenia właściwego leczenia potrzeba nawet kilka lat.
Lokalizacja ognisk endometriozy obejmuje najczęściej otrzewną miednicy mniejszej. W jajnikach tworzą się torbiele a w obrębie mięśnia macicy ogniska endometriozy śródmacicznej zwanej adenomiozą.
Endometrioza – kiedy staje się niebezpieczna dla pacjentki?, fot. panthermedia
Leczenie endometriozy
Wybór sposobu leczenia zależy od planów prokreacyjnych pacjentki. Jeżeli kobieta planuje mieć dzieci wskazana jest laparoskopia i leczenie chirurgiczne. Stosowanie innego leczenia uniemożliwia zajście w ciążę.
Ważnym aspektem przy leczeniu operacyjnym jest kwestia przemiany nowotworowej ognisk endometriozy. Uważa się bowiem, iż 15%-20% raków endometrialnych jajnika powstała na podłożu wcześniej istniejącej endometriozy. Mając to na uwadze uważa się, iż w przypadku torbieli pierwszeństwo ma zastosowanie techniki chirurgicznej.
Celem leczenia operacyjnego jest usunięcie powstałych zrostów. Jeżeli chodzi o leczenie farmakologiczne to wybór uzależniony jest od tolerancji pacjentki na występowanie skutków ubocznych oraz kosztów terapii.
Leczenie farmakologiczne skupia się na podaniu leków z grupy gestagenów hamujących wydzielanie gonadotropin. Obecnie uważa się, że szczególnie skuteczne jest przyjmowanie niskodawkowej tabletki antykoncepcyjnej.
