(to wyżej to byłam ja - Natalia)

Ann bardzo dziękuj Ci za wsparcie nawet nie wiesz ile to dla mnie znaczy zwłaszcza że z rodziną na ten temat nie miała sił i odwagi porozmawiać bo wiem że spotkałabym się z niezrozumieniem. Dziś odebrałam wynik amniopunkcji z macierzem i z szczęścia się popłakałam przy moim ryzyku 1:3 prawie wyszedł mi wynik ♥️♥️♥️KARIOTYP PRAWIDŁOWY dziewczynka ♥️♥️♥️♥️ jutro mam wizytę u genetyka i do momentu porodu i pewnie po nim nadal będą się jej przyglądać ale już dziś kazali nam się w końcu cieszyć

CYTAT] gość 23-03-2025, 20:46:47
Malina, dziękuję Ci również. Gdybyś czegoś potrzebowała to też Ci chętnie pomogę, opowiem, dam radę, bo w sumie całkiem niedawno to przechodziłam. Daj znać jak w końcu otrzymasz ten wynik... Trzymaj się mocno!
Ann

Ściska mocno
Malina

Gratuluję Ci jesteś bliżej końca na ostatniej prostej i wiem że napewno wszystko będzie dobrze. Widzę jak za rok tak jak wiele innych kobiet z tego forum wrócisz na nie by swoją pozytywną historią natchnąć inne kobiety które będą tak jak my szukać wsparcia. Życzę Ci już tylko cudownych chwil i spełnienia w macierzyństwie jak nikt inny zasłużyłaś po tym co przeszłaś ❤️❤️❤️




Pozdrawiam ciepło
Malina

Malina, aż się serce uśmiecha jak czyta się takie wiadomości :) :), tak bardzo się cieszę! Trzymałam kciuki mocno i dalej będę trzymać! :) Takie historie jak Twoja dają nam bardzo dużo siły! Te liczby to tylko statystyka! Bardzo się cieszę że w Twoim przypadku tak było! Odetchnijcie trochę z tych nerwów. :) Buziaki dla córeczki! :) :)
Ann

Natalia, jesteś bardzo silna! I widzę, że też dużo przeszłaś. Zobaczysz, teraz będzie już tylko z górki gdy przytulisz synka :). To już końcówka!! Ja w pierwszej ciąży też czekałam do ostatniego dnia porodu z niewiadomą. Ale jak się dowiedziałam że córeczka zdrowa 10/10 to szczęście i łzy i usmiech nie schodziły. Wierzę, że w twoim przypadku też tak będzie. :)
Ann

A ja czekam na 1 badania prenatalne... każda myśl o ciąży wywołuje u mnie okropny strach, ból i niepokój. 7.04 mam pobranie krwi a 14.04 - dopiero 1 badania prenatalne. Boję się niesamowicie. Boję się tego, że znowu przez to wszystko będę musiała przechodzić, że sytuacja się powtórzy.
1 ciąża córeczka zdrowa. W maju będzie miała 3 latka ❤️. Ryzyko1:310 T21
2 ciąża przerwana potwierdzenie ZD rok temu. Ryzyko> 1:4 T21
A teraz 3 ciąża i okropny ból i łzy... ta niepewność. Boję się strasznie każdego badania... narazie podobno jeszcze za szybko, aby coś powiedzieć. Aktualnie jestem w 8 tygodniu. :( :(
Ann

Dziewczyny,
nie sądziłam, że pojawię się na forum w tej samej roli – matki, która boi się o zdrowie swojego dziecka, dziewczyny, która czyta wynik pappy, a przez kolejne tygodnie rozpada się od środka – a jednak...
Choć nie wierzyłam, że coś takiego mnie spotka, to pappa w obecnej ciąży wyszła słabo, wynik 1:132 dla T21. I choć w pierwszej ciąży ryzyko wynosiło 1:4, a synek urodził się zdrowy, to moja głowa wariuje tak samo, jak 3 lata temu.
Wyniki? Przezierność niska, bo 1,8, ale białko pappa-a 0,310.
W zasadzie biochemia podobna jak przy synku.

Czy mnie to uspokoiło? Nie. Czy wynik nie jedno, a 3 cyfrowy sprawił, że śpię spokojniej? Nie. Czy każdy kolejny wynik – prawidłowy VeraGene i prawidłowe mikromacierze przekonują moją głowę do tego, żeby przestać się bać? Wiecie, jaka jest odpowiedź..
Po przyjściach każdej z nas nie da się żyć spokojnie z chociażby minimalnym widmem choroby dziecka.

Pisze to i czekam na wynik pełnej amnio. Mam nadzieje, że będą na dniach.
Boję się tak samo, jak za pierwszym razem. Nawet mając prawidłowy wynik macierzy. Irracjonalne? A co nie jest w tym czasie...
I myślę o tym, że wróciłam do jednego z najciemniejszych miejsc w moim życiu. Jest mi siebie strasznie żal... Jest mi też strasznie przykro z powodu każdej z nas.
Łączy nas jedno piękne marzenie – zdrowe dzieci. Jednak ta wizja bywa tak trudna w realizacji.

Natalia, w zupełności rozumiem, co masz na myśli pisząc, że czujesz się jak „oszustka”. Ja chwilami czuję się tak przez to, że w ogóle zdecydowaliśmy się na drugą ciążę. Ale też dlatego, że czekam na córkę, o której marzyłam.

Forum pozwoliło mi przetrwać czas oczekiwania te 3 lata temu. Czuję się Wam poniekąd winna opisać i tę historię. Szukałam dziewczyn, które miałby podobną sytuację, ale było ich niewiele. Podobno też niska pappa-A może być "cechą" pewnej grupy pacjentek. Trzymajcie proszę kciuki, żeby u nas tak właśnie było.

Jeśli kiedyś będziecie jedną z tych dziewczyn, to pamiętajcie proszę, że była taka Mara, której pappa drugi raz wyszła słabo – pamiętajcie, że nie jesteście w tym same.

Mara

Malina - ogromnie ci gratuluję, ściskam i myślę o Was ciepło.
Ann - będę trzymać za Was kciuki.

Jesteście naprawdę silnymi osobami!

Mara

Malina, Ann, Mara - dziękuję za Wasze dobre słowo, wsparcie i zrozumienie! Cały czas w wolnych chwilach do kawy (tak jak teraz ;)) podczytuję archiwum tego forum - ale już zwolniłam tempo (jesienią zaczęłam czytać od początku, a teraz jestem dopiero na 2016 roku); ale gdy w październiku/listopadzie czekałam na wyniki biopsji kosmówki, to w zasadzie jedyne co byłam w stanie zrobić, to siedzieć na tym forum i szukać dobrych historii. Bardzo sobie życzę tego, tak jak pisałaś Malina, że będę mogła po czasie potwierdzić, że było dużo strachu o nic i dołożyć 'dobrohistoryjną' cegiełkę do forum.

Mara - co do tego, że pewne wskaźniki biochemii mogą być 'cechą', to mi sam mój ginekolog mówił. W sensie zanim poszłam na pierwsze prenatalne to mnie sam uprzedzał, żeby się nie nakręcać jak wyjdą złe wyniki z krwi (o ironio, krew mi wyszła całkiem ok, miałam dla bety i papp-a 0,7/0,8 MoM, tylko przezierność 3,43 ;/ no i wiek też nie pomógł, bo z samych 34 lat już mi wyliczono pośrednie dla T21) i podał przykład swojej żony, która przy obu ciążach miała słabą biochemię. I że z tego tytułu robili przy drugiej ciąży NIFTY lub jakiś inny test wolnego DNA płodowego jeszcze przed prenatalnym, żeby jak znowu wyjdzie krew słabo, to żeby aż tak się nie schizować.

Cześć,
przez ostatnie dni nie byłam w stanie robić nic innego jak tylko szukać pocieszających historii na forach - w tym również tutaj. I obiecałam sobie, że jeśli odbiorę dobre wyniki, to opiszę też swoj przypadek ku pokrzepieniu:)
W dużym skrócie, lekarz na usg w 12+1 zmierzył crl 55 i do tego nt 2,8. Powiedział, że to zły wynik, do tego kręcił nosem bo dziecko nie chciało się dobrze ułożyć. No ale co zmierzył, to zmierzył. Wyliczył z tego wysokie ryzyko chorób genetycznych i z taką "diagnozą" wyszłam z gabinetu. Płakać zaczęłam dopiero w samochodzie ale byłam zdruzgotana. W domu zdrowa 2-letnia dziewczynka.
Nie miałam do tego wyników biochemii (pappa/beta), ale może i lepiej, patrząc jak często jeszcze fałszywie pogarszają ryzyko.
Zdecydowałam się właściwie od razu na test sanco. Miałam go wcześniej nawet w takim ogólnym pakiecie ciążowym (chociaż płatny normalnie), ale nie zamierzałam robić. Jednak w tej sytuacji nie było wyjścia. Albo ścieżka na NFZ (biochemia + usg, amniopunkcja), albo idę na sanco. No i poszłam.
Wynik po 3 dniach, wszystko prawidłowo. Niskie ryzyko, nic nie wykryto (a piszą, że dokładność jego to powyżej 99,9%).
Czuję się jak nowonarodzona.
Wiem, że badania dalsze trzeba robić, jak zawsze. Serduszko do tej pory bez zarzutu więc mam nadzieję, że już będzie wszystko ok.
Ale ile strachu się najadłam, to moje (i dziecka;) i męża, choć on akurat bardzo spokojnie podchodził).
Paradoksalnie, przez ostatnie dni pocieszenie znalazłam też oglądając losy rodzin, gdzie są niepełnosprawne dzieci na YT ProLife. Była to pewnego rodzaju akceptacja, że co by się nie działo, nie ma mowy o przedwczesnym zakończeniu ciąży (życia dziecka). Oczywiście równocześnie modliłam się, żeby nie spadła na nas straszna diagnoza. Bóg nie chce cierpienia i nie chce chorób, jednak czasem taka próba spada na ludzi.
Jednak ciężko było mi wierzyć, mimo wszystko. W dziecko, w tą ciążę, tych kilka dni to jednak był horror.
Życzę wszystkim samych pozytywnych wiadomości. A mam nadzieję, że dorzucę tym postem mały kamyczek, że podwyższone nt to nie wyrok genetyczny. Sama tak odebrałam minę lekarza więc wiem, jakiego szoku można doznać. Mam nadzieję, że komuś kiedyś to trochę pomoże:)