Bombusia 2010-03-30 10:51:11
(...)poprostu dlaczego nas to wszystko spotyka???
A jak idę ulicą to widzę pełno pań w ciązy i tak sobie myślę czy choć jedna z nich przeżyła taki koszmar z badaniami jak my???(...)
Pozdrawiam ze słonecznej Łodzi:)

Gość 2010-03-30 14:43:22 widze ze kazda z nas ma jakies swoje jazdy, mi maz przez jakis czas odpinal internet bo potrafilam siedziec 6 godzin non stop! i tez wszystko mialam.

JustynoB podamalam sie ta historia z dobrym nt a cos oprocz nt miaala czy nic, z kiedy ten post jest poczytam sobie tez.
ja83

Gość 2010-03-30 14:58:44 Kariotyp prawdlowy zenski!!!!!!!!!
alicja_25

Gość 2010-03-30 11:48:05 Drogie Dziewczyny! Za dużo się nie odzywam już na forum, ale czytam Wasze historie i za wszystkie trzymam kciuki, wspominam w modlitwie, bo sama przeżyłam koszmar złego nt, amniopunkcji, czekania na wynik, a całą ciążę słyszałam, że dziecię me jest za drobniutkie. Do tego mój wynik wykazał Zespół Turnera- mozaikę (70% 46xx; 30% 45x). Teraz już wynik jest skorygowany, bo córcia miała ponowne badanie genetyczne; 70% zmieniło się na prawie 80%. Widoczne (dla specjalisty) wady, to wysokie podniebienie i krótsza czwarta kość śródręcza. Przynajmniej na razie tylko to...
Jednak nie o tym chciałam pisać, chciałam pisać o tym co przeżywa się po wynikach amniopunkcji (nawet tych pozytywnych)- do samego rozwiązania. Ja słyszałam od lekarza, że pomimo maleńkości ma wszystko zdrowe. Ja jednak ciągle kazałam mu oglądać serce i mózg dziecka, ciągle przejmowałam się leukocytami w moczu, niską hemoglobiną. Dopasowywałam do siebie cytomegalię, niewydolność łożyska, stan przedrzucawkowy, zapalenie nerek, wyciek wód płodowych, a raz nawet wpadłam z hukiem do wanny na tyłek, bo chciałam sprawdzić w lustrze na swych tyłach, czy aby nie mam półpaśca!!! Mój lekarz chwilami był mną załamany- kazał mężowi zabierać laptopa do pracy, bo ja ciągle coś wyszukiwałam i mi pasowało A wszystko to było niepotrzebne, nic mi nie było, a córcia urodziła się duża (3700g) i zdrowa. W szpitalu chodzili za mną i pytali się skąd niby ten ZT, bo oni nigdy by nie powiedzieli. Mi jest jedynie przykro, że za mało przejmowałam się w ciąży osóbką córki mej- nie czytałam jej, nie rozmawiałam tak często jak powinnam. Ciągle bałam się rozczarowania... To na tyle, bo dziecię me wymaga właśnie spaceru. Kobitki Drogie! Nigdy nie traćcie nadziei, nie czytajcie za dużo netu- bo siły trzeba zachować na potem!!!
Magda