Drugie badanie powinno się wykonać pomiędzy 18. a 23. tygodniem ciąży. To badanie ma na celu ocenę anatomii płodu i jego biometrii z uwzględnieniem badania ultrasonograficznego serca. Przy okazji tego badania powinno się ocenić szyjkę macicy w ryzyku zagrożenia porodem przedwczesnym oraz przepływ krwi w tętnicach macicznych. Umożliwia to wyodrębnienie kobiet ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia stanu przedrzucawkowego oraz nieprawidłowego wzrastania płodu. Przeciętna długość szyjki macicy w 23. tygodniu ciąży wynosi 3,4 cm. Jeżeli wynik pomiaru ma mniejszą wartość niż 1,5 cm to ryzyko wystąpienia przedwczesnego porodu przed 34. tygodniem trwania ciąży wynosi 50%. W trakcie tego badania ocenia się również łożysko i ilość wód płodowych (AFI).

Trzecie badanie w prawidłowo przebiegającej ciąży, powinno się wykonać po zakończonym 30. tygodniu ciąży. Celem tego badania jest ocena wzrostu płodu, jego położenie, zmiany w łożysku – wykluczenie łożyska przodującego oraz szacunkowa ocena masy płodu na okres terminu porodu. Rutynowo ocenia się także ilość wód płodowych, dokonuje się biometrii płodu i ocenia się prawidłowość jego budowy.

Ostatnim badaniem, które winno być wykonane w fizjologicznie przebiegającej ciąży, jest badanie przypadające na 38. tydzień. Ocenia się wówczas masę płodu, jego położenie i dobrostan. Należy jednak pamiętać, że ocena budowy płodu na tym etapie ciąży może być obarczona błędem.

Podsumowując należy podkreślić wagę badań prenatalnych nie tylko u ciężarnych z grup ryzyka, lecz u wszystkich kobiet będących w ciąży. Coraz większa dokładność, dostępność tych badań oraz coraz mniejsze ryzyko powikłań powinny skłaniać do powszechniejszego korzystania z tych metod. Dodając do tego możliwość leczenia już w okresie życia płodowego, poprawia się rokowanie, jakość życia i zmniejszenie stopnia inwalidztwa po urodzeniu.