Czynnikami, które mogą wpłynąć na pojawienie się stresu pourazowego to m.in: cechy osobowości, brak wsparcia ze strony otoczenia, sytuacja przed i po urazie.

Zespół stresu pourazowego po porodzie może być wynikiem:

• śmierci dziecka;
• bardzo trudnego, przedłużającego się, bolesnego porodu;
• braku wsparcia ze strony bliskich.

Częstotliwość występowania to około 1,5%- 5,6%.

Objawami stresu po porodzie są:

• koszmarne sny o porodzie;
• słyszenie płaczu dziecka;
• przykrość na widok matek z dziećmi;
• stan odrętwienia psychicznego;
• niemożność przypomnienia przebiegu porodu;
• unikanie rozmów związanych z porodem;
• trudność w zasypianiu;
• drażliwość;
• zaburzenia koncentracji uwagi itd.

Aby uznać, iż jest to zespół stresu pourazowego objawy muszą utrzymywać się minimum miesiąc. Aby zapobiec wystąpieniu PTSD stosuje się debriefing - jest to rodzaj interwencji umożliwiający odreagowanie emocji, który powinno się przeprowadzić w ciągu 72 godzin od zdarzenia traumatycznego. Jeżeli pacjentka nie otrzyma pomocy pozostaje długie kilkumiesięczne leczenie przez farmakoterapię oraz psychoterapię.

 

fot. pantherstock

Rak piersi - co roku w Polsce odnotowuje się około 12 tysięcy nowych zachorowań.
Reakcje kobiet na chorobę nowotworową:

1. Faza zaprzeczania i izolacji - szok, diagnoza jest dla kobiety nierealna.
2. Faza gniewu i izolacji - uwierzenie w diagnozę, gniew, złość.
3. Faza negocjacji - próby targowania się z losem o przedłużenie życia.
4. Faza depresji - smutek, przygotowanie do odejścia.
5. Faza akceptacji - stan spokoju i wyciszenia, akceptacja śmierci.

Kobiety chorujące na raka piersi obawiają się zastosowania terapii jak również zmian w życiu seksualnym. Boją się utraty kobiecości. W badaniu Buddenberga, w którym badano lęk u pacjentek przed i po operacji ujawniono, iż kobiety z upływem czasu przestały się zwierzać swoim partnerom, seksualnie i emocjonalnie zaczęły się od nich odsuwać.