Ku podejrzeniu, że estrogeny mogą mieć związek z gospodarką węglowodanową, skierowały naukowców wyniki badań, w których donoszono, że u kobiet będących w okresie przedmenopauzalnym zmniejszone jest rozpowszechnienie zachorowań na cukrzycę. W tego typu analizach zauważalne było również to, że – w porównaniu do mężczyzn będących w podobnym wieku – większa była u nich wrażliwość tkanek na insulinę. Zależność ta jednak przestawała istnieć po przebyciu menopauzy – związane z tym procesem jest m.in. zmniejszenie ilości estrogenów w organizmie, w związku z czym wysunięto wniosek, że to te właśnie hormony mają znaczący wpływ na gospodarkę glukozową.

Uczeni z Texas A&M University w College Station postanowili bliżej przyjrzeć się temu, w jaki dokładnie sposób estrogeny wpływają na metabolizm węglowodanów. Szczególną uwagę zwrócili oni na wątrobowy gen Foxo1, który związany jest z działaniem insuliny na różne komórki organizmu.

Naukowcy swoje badania prowadzili na myszach – część z nich była płci męskiej, część płci żeńskiej (te gryzonie były jednak pozbawione jajników), trzecią zaś badaną populację myszy stanowiły osobniki męskie i żeńskie, u których doprowadzano do zablokowania aktywności genu Foxo1.

Zwierzętom wprowadzano następnie podskórny implant, który uwalniał w ich organizmach estrogeny. Zauważono, że środek wpływał korzystnie na wrażliwość na insulinę u tych gryzoni, które były płci męskiej lub żeńskiej, efekt ten nie występował z kolei u tych myszy, u których nieaktywny był gen Foxo1.

Opisane badania wskazują na to, że za wpływ estrogenów na metabolizm glukozy odpowiedzialny może być właśnie ich związek z opisywanym wyżej genem. Obecnie konieczne jest przeprowadzenie kolejnych jeszcze analiz, których wyniki jeszcze bardziej przybliżą związek pomiędzy żeńskimi hormonami płciowymi, regulacją gospodarki węglowodanowej i cukrzycą – możliwe, że całkiem niebawem dostępne staną się dzięki temu kolejne metody leczenia tej choroby.