Wszczepienie się komórek błony śluzowej macicy do innych narządów nazywane jest nie tylko endometriozą ale także wędrującą śluzówką macicy. Komórki endometrium, które wraz z krwią trafiły do jajników, następnie przedostają się do jamy brzusznej. Stamtąd są w stanie dotrzeć do jajników, otrzewnej, jelit czy ścian pęcherza i tam pozostać. Wszczepy te mogą powstawać i się powiększać przez wiele lat.

Endometrioza najczęściej dotyka kobiety pomiędzy 30tym a 40tym rokiem życia. Cały czas poszukiwane są bezpośrednie przyczyny rozwoju tej choroby. Najczęściej wymienianymi są np. uwarunkowania genetyczne oraz wysoki poziom estrogenów. Na szczególną uwagę zwrócono także na nieprawidłowości w prawidłowej pracy układu immunologicznego  w tym choroby z autoagresji. Objawami najczęściej spotykanymi u  kobiet cierpiących na tę chorobą są: obfite i bolesne miesiączki, bolesne stosunki, plamienie okołomiesiączkowe i problemy z zajściem w ciążę.

Nie wszystkie kobiety wiedzą o tym, że endometrioza może być groźna dla zdrowia. Dotyczy to w dużej mierze zrostów, które tworzą się w jamie brzusznej i prowadzą do pojawiania się bardzo silnych bólów. W sytuacji gdy komórki wszczepią się do jajowodów, w większości przypadków prowadzą do ich uszkodzenia co jest jedną z przyczyn niepłodności. Gdy komórki zagnieżdżą się w jajnikach, tworzą się na nich czekoladowate torbiele (wypełnione starą krwią). Endometroiza wykrywana jest najczęściej podczas badania laparoskopowego. Leczenie związane jest z włączeniem antykoncepcji hormonalnej, leków hormonalnych, a w przypadku torbieli jajnika, konieczna wydaje się operacja chirurgiczna. Zrosty powstałe na skutek wszczepiania komórek w większości przypadków wymagają usunięcia laparoskopowego.

Leczenie chirurgiczne endometriozy polega na ich operacyjnym usunięciu lub ablacji ognisk. Wykonywane jest to za pomocą dwóch metody. Mowa tutaj o metodzie:

1. Laparoskopowej, która polega na wprowadzeniu do otrzewnej narządzi optycznych oraz chirurgicznych przez niewielkie nacięcie w powłoce brzusznej. Zabiega zawsze przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym, po wykonaniu wszelkich niezbędnych badań. Przed zabiegiem do jamy otrzewnej wprowadzany jest gaz CO2 bądź powietrze, które ułatwia operatorowi penetrację wnętrza. Usuwane są ogniska endometriozy, do których lekarz ma dostęp. W przypadku niepokojących zmian pobierane są wycinki do badania śródoperacyjnego.
2. Laparotomii, czyli klasyczne otwarcie jamy brzusznej poprzez przecięcie skóry, tkanki podskórnej, powięzi oraz mięsni i błony otrzewnej. Zabieg ten wykonywany jest u kobiet z silnie zaawansowaną endometriozą, gdzie mamy do czynienia z silnymi, masywnymi zrostami.

W przypadku zauważenia u siebie jakichkolwiek niepokojących objawów, które utrzymują się dłużej niż jeden miesiąc należy udać się do ginekologa. Endometrioza to poważna choroba, która bezwzględnie wymaga leczenia.