Torbiele Nabotha (ovulae Nabothi) to niewielkie pojedyncze lub mnogie zmiany przypominające pęcherzyki wypełnione treścią śluzową, występujące na szyjce macicy. Są to zmiany łagodne, nie dające żadnych objawów i najczęściej nie wymagające leczenia. Jeżeli towarzyszy im stan zapalny wówczas torbielki mogą być wypełnione treścią śluzowo-ropną. Widoczne są one podczas rutynowego badania ginekologicznego we wziernikach. Powstają na skutek zatkania gruczołów wytwarzających śluz. Pojawiają się najczęściej w trakcie samoistnego gojenia się nadżerki, kiedy nabłonek wielowarstwowy płaski zostaje zastępowany nabłonkiem walcowatym. Zatyka on wówczas gruczoły, śluz nie ma więc ujścia i gromadzi się powodując powstanie torbielek. Opinie, co do konieczności usuwania torbieli są wśród ginekologów podzielone. Jedni opowiadają się za ich usunięciem inni preferują obserwację. Torbielki wykazują tendencję do nawrotów.

Podczas rutynowej wizyty ginekologicznej, gdy zostaną stwierdzone torbiele Nabotha lekarz prowadzący powinien pobrać wymaz cytologiczny, jak również przedstawić pacjentce dalsze postępowanie. Jest ono uzależnione od wielkości torbieli oraz od wyniku badania cytologicznego. Nie wymagają one pilnej interwencji ginekologicznej. Jeżeli lekarz podejmie decyzję o konieczności usunięcia torbieli wykonuje się zabieg, w trakcie którego torbielka zostaje nakłuta, jej zawartość usunięta, a następnie opróżniona torbielka przymrożona ciekłym azotem (krioterapia) lub wypalona laserem lub za pomocą elektrokoagulacji. Płyn z torbielki czasami posyła się do badania bakteriologicznego. Zabieg jest niebolesny i nie wymaga znieczulenia ani pobytu w szpitalu. Może być wykonany w warunkach ambulatoryjnych.

Po zabiegu mogą pojawić się nieznaczne wodniste upławy. Przez okres około 2 tygodni należy unikać współżycia oraz kąpieli w wannie. Należy również zrezygnować z korzystania z otwartych akwenów wodnych oraz basenów. Szczególne znaczenie ma przestrzeganie odpowiedniej higieny intymnej.