Rak sromu stanowi niewielki odsetek wszystkich nowotworów złośliwych narządu rodnego. Większość raków sromu jest rakiem płaskonabłonkowym. Rokowanie w początkowych etapach tej choroby jest dobre, natomiast w wyższych stopniach zaawansowania klinicznego poważnie i związane z dużą śmiertelnością. Najwyższa zachorowalność na raka sromu w Polsce występuje między 60 a 70 rokiem życia. Pojedyncze przypadki raka sromu obserwuje się także u kobiet poniżej 30 roku życia.
Przyjmuje się, iż rak występujący u młodszych kobiet rozwija się prawdopodobnie na podłożu śródnabłonkowej neoplazji. U starszych kobiet często rozwija się w przebiegu przewlekłych, zaniedbanych stanów zapalnych sromu. W ostatnich latach wiele uwagi poświęca się różnym infekcjom wirusowym, które często poprzedzają lub współistnieją z rakiem sromu.
Reklama:
Objawy i przebieg raka sromu
Rak najczęściej pojawia się na wargach sromowych i w okolicy łechtaczki. Początkowo ma postać małego guzka lub brunatnej brodawki, która łatwo krwawi przy dotyku. Bardzo wcześnie pojawia się ból w tej okolicy, który jest związany z dołączającą się często infekcją. Stopniowo guzek powiększa się a ból nie ustępuje. Krwawienia są coraz częstsze i trudno je zatrzymać. Pierwsze przerzuty pojawiają się w węzłach chłonnych pachwinowych i później biodrowych.
Kiedy udać się do lekarza i leczyć raka sromu
Zawsze kiedy pojawi się guzek na sromie powinnaś zgłosić się do lekarz. Nie każda zmiana na sromie jest rakiem, ale należy wykluczyć taką możliwość. Jeśli guzek krwawi lub towarzyszy mu silny ból wtedy bezwzględnie należy zgłosić się do ginekologa. Nie lecz się sama, ponieważ szanse na długoletnie przeżycie zależą od tego jak szybko będzie podjęte działanie.
Postępowaniem z wyboru w leczeniu tego raka jest wycięcie sromu oraz usunięcie węzłów chłonnych pachwinowych i miedniczych, w zależności od stopnia zaawansowania klinicznego oraz ogólnego stanu zdrowia pacjentki.
