Zdarza się tak, iż partner/ partnerka nie maja potrzeb seksualnych. Brak bądź utarta potrzeb seksualnych, to inaczej hipolibidemia. Zaliczana jest ona do dość często spotykanych zaburzeń seksualnych. W większości przypadków wymaga ona leczenia, może ona dotknąć zarówno kobiety jak i mężczyzn.

Pacjenci z hipolibidemią, nie wykazują zainteresowania jakąkolwiek aktywnością seksualną, mają bardzo niski poziom aktywności seksualnej i nie wykazują chęci do zainicjowania kontaktu seksualnego. Co ważne nie są oni zainteresowani partnerem płci przeciwnej ale także i masturbacją.
 
Przyczyny i leczenie hipolibidemii

Przyczyn rozwoju hipolibidemii jest wiele od: biologicznych (różnego rodzaju choroby, zażywanie leków, zaburzenia hormonalne, problemy genetyczne), po psychiczne (stres, nerwica, permanentne zmęczenie, fobie społeczne, problemy do identyfikacji z płcią), partnerskie (rutyna, monotonia w związku, brak atrakcyjności, negatywne nastawienie do partnera/partnerki) czy kulturowe (poglądy religijne, uzależnienie od pornografii oraz przesyt seksem). Każdego pacjenta należy traktować indywidualnie.

Leczenie braku bądź zaburzeń potrzeb seksualnych wiąże się m.in. z włączeniem spotkań z psychoterapeutą (terapie indywidualne, grupowe, małżeńskie) a także z włączeniem leków (pobudzających potrzeby seksualne).