Na podstawie obserwacji wydaje się, że ciąża nie wpływa na rozwój ani nie pogarsza rokowania w chorobie Hodgkina. Nie stwierdzono wpływu ciąży na czas trwania remisji oraz na okres przeżycia. W przypadku wcześniej leczonej ziarnicy wpływ ciąży nie jest w pełni ustalony. W przypadku poszczególnych stopni zaawansowania klinicznego nie stwierdzono istotnej różnicy w przeżywalności kobiet ciężarnych i nieciężarnych. Na rokowanie ma wpływ stopień zaawansowania klinicznego, masa guza, zmiany pozawęzłowe, splenomegalia, obecność objawów ogólnych a także podtyp MC i LD.

U ciężarnych, u których podejrzewamy LGM nie wykonuje się tomografii komputerowej ani badań izotopowych. W czasie ciąży podczas diagnostyki należy zebrać dokładny wywiad, przeprowadzić szczegółowe badanie fizykalne oraz wykonać badania krwi. Można wykonać biopsję szpiku kostnego, prześwietlenie klatki piersiowej z osłoną na brzuch, badanie ultrasonograficzne oraz ewentualnie rezonans magnetyczny.

Choroba Hodgkina charakteryzuje się zmniejszeniem odporności komórkowej, która jest proporcjonalna do nasilenia choroby. Występuje większa zapadalność na gruźlicę oraz infekcje wirusowe i grzybicze.

Leczenie ziarnicy złośliwej opiera się na radio i chemioterapii, a o rozległości leczenia decyduje stopień zaawansowania zmian. Większość pacjentek z LGM jest w jej wczesnych etapach zaawansowania klinicznego, dlatego leczenie może doprowadzić do wyleczenia. Obecnie proponuje się, aby unikać chemioterapii podczas pierwszych 12-16 tygodni ciąży. Zaleca się także, aby odłożyć radioterapię na okres po porodzie. Rekomendowanym schematem leczenia jest ABVD tzn. adriamycyna, bleomycyna, vinblastyna oraz dakarbazyna. Każdorazowo decyzję co do rodzaju leczenia, czasu jego rozpoczęcia oraz dalszych losów ciąży trzeba dostosowywać indywidualnie dla każdej chorej.