Zaśniad groniasty jest nieprawidłowością łożyska, która rozwija się najczęściej w konsekwencji zaburzeń chromosomalnych. W przebiegu tego schorzenia dochodzi do nadmiernego rozwoju trofoblastu, czyli elementu błony płodowej - kosmówki, który jest ważnym elementem odpowiedzialnym za tworzenie łożyska. Rozróżnia się dwa rodzaje zaśniadu:

• całkowity – gdy nieprawidłowe są wszystkie kosmki trofoblastu, nigdy nie stwierdza się wówczas prawidłowych tkanek płodu, macica jest zwykle powiększona. W około 2-4 % przypadków istnieje ryzyko rozwoju kosmówczaka czyli raka kosmówki na podłożu zaśniadu,
• częściowy – istnieje tu mieszanina nieprawidłowych kosmków i prawidłowego łożyska.

Charakterystyczne dla zaśniadu jest podwyższone stężenie gonadotropiny kosmówkowej, dodatkowo wśród objawów zgłaszanych przez pacjentki wymienić należy krwawienie z dróg rodnych. Czasem objawy mogą naśladować poronienie. W badaniu ginekologicznym stwierdza się zwykle powiększoną macicę. Ważne w rozpoznaniu jest wykonanie ultrasonografii, gdzie stwierdza się brak prawidłowych tkanek płodu i brak tętna, brak prawidłowego łożyska, a macica wypełniona jest nieprawidłowymi masami, co daje typowy objaw tak zwanej „zamieci śnieżnej”.

Leczenie polega na wyłyżeczkowaniu nieprawidłowych mas wypełniających macicę po uprzednim rozszerzeniu kanału szyjki macicy. Po takim zabiegu konieczna jest kontrola polegająca na systematycznym oznaczaniu stężenia gonadotropiny kosmówkowej w połączeniu z badaniem ginekologicznym i ultrasonograficznym. Ponadto zaleca się stosowanie antykoncepcji hormonalnej przez koło 12 miesięcy. W przypadku kobiet, które nie planują zajścia w ciążę wykonuje się histerektomię czyli usunięcie macicy. W przypadku, gdy kontrolne stężenia gonadotropiny kosmówkowej mają wzrastające wartości świadczy to o niepełnym wyleczeniu lub nawrocie choroby i konieczne jest wdrożenie chemioterapii.