Niepłodność staje się obecnie coraz częstszym problemem, dotyczy około 15% par w wieku reprodukcyjnym. O niepłodności możemy mówić wówczas, gdy kobieta nie zajdzie w ciążę po roku regularnego współżycia, bez zastosowania żadnych metod antykoncepcji.

Wyróżnia się dwa rodzaje niepłodności: sterilitas, co oznacza niemożność zajścia w ciążę oraz infertilitas, rozumiane jako niemożność donoszenia ciąży.

Diagnostyka obejmuje zarówno badanie kobiety jak i mężczyzny. Jedną z podstawowych metod jest badanie nasienia, z określeniem liczby plemników, ruchomości, a także morfologii. Uzupełnieniem jest tak zwany test po stosunku, określający obecność plemników 2-10 godzin po stosunku.

Jeśli chodzi o kobiety, najważniejsze badania to:

• Histerosalpingografia – związana z podaniem kontrastu do dróg rodnych, następnie wykonując serię zdjęć radiologicznych ocenia się nieprawidłowości.
• Ultrasonografia, zwłaszcza przezpochwowa.
• Badania hormonalne, z oznaczeniem gonadotropin, prolaktyny, hormonów tarczycy, estradiolu, testosteronu.
• Badania bakteriologiczne celem wykluczenia ewentualnych infekcji.
• Badanie laparoskopowe lub histeroskopowe, dostarcza dokładnych informacji na temat stanu narządów płciowych.
• Badania genetyczne i immunologiczne.

Istotny jest również wywiad przeprowadzony z obojgiem partnerów z uwzględnieniem ich stanu zdrowia, przebytych chorób, zabiegów operacyjnych. Nie bez znaczenia pozostaje również zawód wykonywany przez pacjentów, który może być związany z narażeniem na substancje szkodliwe i toksyczne.

Najczęstszymi przyczynami niepłodności są:

• zmniejszona liczba plemników,
• nieprawidłowa ruchomość plemników,
• niewłaściwa budowa i funkcja jajników,
• patologia dotycząca jajowodów.