Spis treści:

1. Zapalenie pęcherza moczowego
2. Zapalenie pęcherza moczowego – objawy
3. Zapalenie pęcherza moczowego – leczenie
4. Zapalenie pęcherza moczowego – profilaktyka

Zapalenie pęcherza moczowego

Bakterie, te z cewki moczowej, odbytu „wędrują” do pęcherza gdzie zaczynają się namnażać. Zakażeniom ulegają dwa razy częściej kobiety, jednak wzrost infekcji u mężczyzn odnotowuje się po 60 roku życia. U kobiet najczęściej między 15 a 34 rokiem życia oraz po menopauzie.

Na występowanie zakażeń układu moczowego może wpływać wiele czynników:

• wady układu moczowego;
• współistniejąca kamica moczowa;
• obniżony stan odporności immunologicznej organizmu;
• choroby metaboliczne;
• płeć;
• wiek;
• ciąża.

Zapalenie pęcherza moczowego – objawy

Zapalenie pęcherza charakteryzuje bolesne oddawanie moczu czyli tzw. częstomocz, parcie na mocz, oddawanie moczu w nocy i krwiomocz. Objawy zazwyczaj są nagłe i towarzyszy im ból w dolnej części kręgosłupa. Gdy pojawi się krwiomocz należy zgłosić się do lekarza, gdyż może to wskazywać na guza bądź kamienie.

Najczęstszym powikłaniem zapalenia pęcherza jest zapalenie moczowodów i nerek. Towarzyszy temu gorączka, dreszcze, ból w boku oraz nudności i wymioty. Istotne jest to, iż zapalenie pochwy przebiega z podobnymi objawami jak zapalenie pęcherza.

Zapalenie pęcherza moczowego – leczenie

W celu potwierdzenia zakażenia należy wykonać badanie moczu. Jedynie preparaty ziołowe dostępne są bez recepty i stosuje się je przy łagodnych stanach zapalnych. Składniki mieszanek ziołowych to najczęściej mącznica lekarska, pokrzywa, liście brzozy, liście brusznicy mające działanie moczopędne.

Popularnym sposobem leczenia i zapobiegania zakażeniom dróg moczowych jest picie soku z żurawiny. Należy również przyjmować witaminę C oraz zwiększyć spożycie płynów do około 5 l na dobę zwiększając częstotliwość korzystania z toalety „wypłukując” dzięki temu bakterie. Przy cięższych stanach zapalnych należy udać się do lekarza, który przepisze odpowiednie antybiotyki.

Zapalenie pęcherza moczowego – profilaktyka

• odpowiednia higiena osobista;
• zmiana rodzaju antykoncepcji (rezygnacja np. z żeli plemnikobójczych oraz kapturków dopochwowych)
• opróżnianie pęcherza po stosunku płciowym.