Cukrzyca ciążowa to nic innego jak nietolerancja węglowodanów, która pojawia się u kobiet ciężarnych. W większości przypadków poziom cukru przed zajściem w ciążę był zawsze prawidłowy. Choroba ta dotyka najczęściej kobiet ciężarnych, które mają nadwagę, znajdują się w kolejnej ciąży, niewłaściwie się odżywiają, bądź miały w rodzinie osobę chorą na cukrzycę typu II. Warto tutaj wspomnieć o tym, że ryzyko cukrzycy ciążowej często wzrasta wraz z wiekiem kobiet.

Choroba ta zawsze wymaga leczenia, a pacjentka musi pozostać pod opieką lekarską.

Nierozpoznana czy niewłaściwie leczona cukrzyca może doprowadzić do:

• przedwczesnego porodu,
• nadmiernej masy i wielkości płodu,
• porodu przedwczesnego,
• niedojrzałości metabolicznej narządów płodu,
• przerostu mięśnia sercowego płodu,
• zgonu wewnątrzmacicznego,
• urazów okołoporodowych u matki i dziecka,
• problemów z rozwojem układu oddechowego u dziecka.

U wielu kobiet z cukrzycą ciążową dochodzi do wielu problemów podczas porodu.

Pierwszymi sygnałami, które powinny zaniepokoić przyszłą mamę są: zawroty i częste bóle głowy, odczuwanie silnego pragnienia, omdlenia czy ciągłe osłabienie. W przypadku niektórych kobiet nie pojawiają się żadne objawy, a cukrzyca rozwija się w utajeniu. Stanowi to bardzo duże niebezpieczeństwo dla matki oraz dziecka.

Każda kobieta ciężarna powinna robić testy na poziom cukru we krwi. Badanie takie wykonywane jest w ciąży kilka razy. Pierwsze oznaczenie wykonywane jest pomiędzy 5 a 8 tygodniem ciąży. Krew pobierana jest od kobiety na czczo. Pomiędzy 24 a 28 tygodniem ciąży wykonywane jest drugie oznaczenie tzw. obciążenie glukozą. Na początku od kobiety pobierana jest krew, po czym wypija się szklankę wody, w której rozpuszczone jest 50 g glukozy. Napój jest bardzo słodki. Po godzinie ponownie pobierana jest krew.

W przypadku nieprawidłowości konieczne jest podjęcie odpowiedniego leczenia. Warto pamiętać o tym, że cukrzyca ciążowa jest niebezpieczna nie tylko dla mamy, ale także dla dziecka.