Prawie połowa martwo urodzonych noworodków cechuje się zbyt niską masą w stosunku do wieku ciążowego. Zredukowana aktywność życiowa płodu powinna więc podlegać stałej kontroli wraz z oceną wzrostu płodu. Duże znaczenie wydaje się mieć także BMI i wiek matki (oba te czynniki dodatnio korelują z częstością śmierci wewnątrzmacicznej płodu) oraz grupa krwi matki (kobiety z grupą krwi „0” znacząco częściej rodzą martwe dzieci).