Jak rozpoznać PCOS

Zespół policystycznych jajników, czyli PCOS (ang. polycystic ovary syndrome), to częste schorzenie endokrynologiczne, dotykające nawet 5-15% pań w wieku rozrodczym. Natężenie i rodzaj zaburzeń u kobiet zmagających się z chorobą są różne. Mimo że pacjentki mają zdiagnozowane to samo schorzenie, nie muszą doświadczać takich samych dolegliwości i problemów zdrowotnych. U wielu z nich wystarczy tylko wdrożenie właściwej diety i aktywności fizycznej, natomiast jest też duża grupa kobiet, które potrzebują farmakoterapii, jak i zastosowania metod wspomaganego rozrodu. Do najczęstszych symptomów tej choroby należą: nieregularne miesiączkowanie, obniżona płodność, problemy z cerą i włosami czy kontrolą masy ciała. Dodatkowo poważnym problemem zdrowotnym zmagających się z zespołem policystycznych jajników są także zaburzenia metaboliczne, takie jak insulinooporność, hiperinsulinizm czy hiperlipidemia.

Diagnoza

Rozpoznanie PCOS stawia się na podstawie kilku kluczowych objawów, wśród których znajdują się:

• częste cykle bezowulacyjne lub całkowity brak owulacji,
• hiperandrogenizm (nadmiar androgenów widoczny w badaniach laboratoryjnych, czyli obecność owłosienia w miejscach typowych dla mężczyzn),
• charakterystyczny obraz jajników w badaniu USG.

Obraz policystycznych jajników jest dość oczywisty dla lekarza, jednak nie wystarcza do stwierdzenia PCOS, gdyż jajniki młodych kobiet mają prawo wyglądać jak policystyczne, podobnie także w czasie stosowania antykoncepcji hormonalnej. Dlatego przed postawieniem diagnozy lekarz najczęściej zleca dodatkowe badania krwi: testosteronu, prolaktyny i hormonów tarczycy: TSH, FT4, FT4. Badania laboratoryjne pozwalają wykluczyć inne schorzenia i postawić prawidłowe rozpoznanie.

Skutecznie leczyć, czyli jak?

PCOS nie można całkowicie wyleczyć, ale należy leczyć towarzyszące mu zaburzenia metaboliczne, które mają ogromny wpływ na ogólną kondycję kobiety – podkreśla prof. dr hab. n. med. Beata Banaszewska. Jak wynika z najnowszych badań, [1] warto też zadbać o prawidłową mikrobiotę jelit. Nieprawidłowy skład bakterii prowadzi do zaburzenia integralności bariery jelitowej, a to wzmaga przewlekły stan zapalny. Skutkuje to nadmiernym gromadzeniem tłuszczu w tkankach i insulinoopornością. Kobiety chorujące na PCOS mają zdecydowanie mniej zróżnicowaną mikrobiotę jelitową, dlatego wskazane jest zażywanie odpowiednich preparatów probiotycznych. Badanie pod kierownictwem dr n. med. Izabeli Chudzickiej-Strugały, trwające 3 miesiące, potwierdziło, że probiotykoterapia może przyczynić się znacząco do poprawy stanu zdrowia cierpiących na PCOS poprzez:

• zmniejszenie poziomu testosteronu,
• redukcję masy ciała,
• zmniejszenie stanu zapalnego,
• redukcję insulinooporności,
• regulację wydzielana insuliny,
• zmniejszenie się hirsutyzmu (nadmiernego owłosienia),
• obniżenie stężenia triglicerydów.

Wynik badania definitywnie wskazuje na pozytywny wpływ bakterii rodzaju Bifidobacterium, Lactobacillus i Lactococcus, np. Bifidobacterium lactis W51, Lactobacillus acidophilus W22, Lactobacillus plantarum W21, Lactococcus lactis W19, Bifidobacterium lactis W52, Lactobacillus paracasei W20, Lactobacillus salivarius W24, na metabolizm i hormony. Stosowanie synbiotyku intensyfikuje korzystny wpływ diety i aktywności fizycznej na masę ciała, stężenie testosteronu i objawy hiperandrogenizmu (nadmiaru męskich hormonów) w surowicy u kobiet z PCOS – potwierdza dr n. med. Izabela Chudzicka-Strugała.