Stopień szkodliwości prześwietlenia w czasie ciąży uzależniony jest od wielkości zastosowanej dawki promieniowania, okolicy ciała poddanemu badaniu RTG jak również od okresu ciąży, w którym zostało ono wykonane. W czasie ciąży nie powinny być wykonywane badania wymagające użycia promieniowania rentgenowskiego.

Nowoczesna aparatura rentgenowska umożliwiająca wysyłanie niewielkich dawek promieni, wykorzystywanych do przeprowadzenia większości badań diagnostycznych (np. Rtg zęba) jest wprawdzie bezpieczna i nie powinna mieć negatywnego wpływu na płód jednakże wciąż stanowi czynnik ryzyka. Przy badaniach wymagających dużych dawek napromieniowania istnieje ryzyko uszkodzenia m. in. centralnego układu nerwowego płodu. Promienie RTG mogą także być przyczyną uszkodzenia płodu, szczególnie, gdy badanie wykonywane jest w pierwszych tygodniach trwania ciąży, czyli w czasie formowania się zarodka i wykształcania płodu.

Zawsze należy poinformować lekarza zlecającego badanie, o istnieniu ciąży. Każda ciężarna przed udaniem się na badanie RTG powinna wraz z lekarzem przedyskutować konieczność wykonania tego badania. Może on zmienić badanie na mniej inwazyjne i bardziej bezpieczne w ciąży. W niektórych sporadycznych przypadkach, gdy istnieje bezwzględna konieczność wykonania RTG, na brzuch kobiety nakładany jest specjalny ołowiany fartuch ochronny, zabezpieczający przed wniknięciem promieni do płodu.

Każda kobieta zanim wybierze się na badanie rentgenowskie powinna mieć pewność, że nie jest w ciąży. Jeżeli istnieje podejrzenie istnienia ciąży należy dla bezpieczeństwa wstrzymać się z badaniem. Badanie RTG u kobiet w wieku rozrodczym, szczególnie u tych planujących ciążę, powinno być wykonywane w I fazie cyklu mięsiączkowego (po miesiączce), aby uniknąć niepotrzebnego ryzyka. Kobiety ciężarne oraz starające się o ciążę pracujące w pracowniach RTG powinny być przeniesione na inne stanowisko.